antieke nautische instrumenten, antique nautical instruments
Zolang een schip langs de kust vaart is het bepalen van zijn positie geen probleem. Nl. langs de kustlijn kunnen bekende punten als kerken, vuurtorens, gebergte, havens etc als markeringpunten worden gebruikt.
Bij open zee zal men navigatie instrumenten moeten gebruiken om te weten waar men is en waar men naartoe gaat. De breedtegraad, de hoek tussen zon en aarde(horizon) was vrij eenvoudig. Te meten met kwadrant, jacobsstaf, octant of sextant. De lengtegraad, van pool naar pool,de meridiaan, was een stuk moeilijker, Greenwich is de 0 meridiaan, New York ligt bv ten westen 74 gr. WL, Hamburg ten oosten, 10 gr OL. Dit is te bereken met tijdsverschil, 1 uur komt dan overeen met 15 lengtegraden. Dit wordt gemeten met een scheepscronometer, bestant tegen temperaatuursschommelingen en bewegingen van het schip. Door dit alles, samen met het log (snelheidsmeter), kompas en koersbord kon men zijn weg vinden op open zee.
Zeldzaam Schots sextant van de firma Dobbie Mc Innes & Clyde ltd te Glasgow. Het sextant met toebehoren is compleet, wat heden ten dage niet veel voorkomt, en in een zeer goede staat. Op 6 mei 1958 is het voor het laatst gecontroleerd en goedbevonden naast kleine correcties, dit is gedaan door de firma Kelvin & Huges.
Antiek windsnelheidmeter ook wel anemometer in zijn originele lederen kistje, gemaakt circa 1920 door de firma Casella te London, geheel is originele en zeer goede conditie.
Mooi antiek sloepenkompas uit Amsterdam van L.J. Harri
Mooie scheepslamp van circa 1920 gebruikt door coaster om kust en havens bij te lichten.
Mooi goed werkend Engels kompasgemaakt door de firma Sestrel, 15 cm hoog, bol glas op het kompas. Op messing plaatje Sestrel henry Browne & Son, Stations works Barking No 7874/D
Zeldzame antieke scheeps stoel afkomstig van een schip, gietijzeren onderstel, werd met moer vastgezet op schip zodat het bij wat zwaarder weer niet omviel. Bijzonder vind ik dat jaren over de wereld zee-en is gevaren en bij vernietiging van het schip gered is van de sloop.
lengte 44 cm is 125,- euro en een kleinere van 30 cm is 85 cm
Dit beplatings halfmodel is gebouwd voor de Mijotte in 1953 te Dordrecht. Beschrijving onder het model, echelle 1 : 50 no. de constr 344 "chef mecanicien mijotte" Dim. princ. 110,00 X 101,50 X16,00 8,75/6,20 X 5,91 Dit halfmodel is een zogenaamd "beplatingsmodel". Een tekenaar van de scheepswerf heeft hierop de plaats van alle spanten, schotten, patrijspoorten, deuren en uitlaatopeningen nauwkeurig aangebracht, alsmede de huidgangen en stuiken (verbindingen). Nadat alle platen van de romp op het model getekend waren werden ze van een nummer en de diktemaat voorzien en vervolgens met stukje doorzichtig papier van det model overgenomen, opgemeten en de maten op de bestellijst voor het rompstaal ingevuld. Bij het bepalen van de maten van de huidplaten moest de tekenaar onder ander rekening houden met de afmetingen die de machines op de werf konden verwerken alsmede met de capaciteit van de kranen en dergelijke op de scheepswerf. Naast dat dit een model is geweest voor de bouw van de Muijotte is het ook een zeer decoratief object voor de nautische verzamelaar of als smaakmaker in een studeerkamer.
Dit model is gemaakt voor de klant, de staat Italie of het bedrijf die dit schip heeft gebouwd, nl. Gusto. Het verhaal begint bij de ondernemer August Frans smulders (1838 - 1908) Hij erfde een passie van zijn vader Willem Hendrik Smulders (1815 - 1883) die verkocht machines in Tilburg. Dit bedrijf behoorde bij de 10 beste ondernemingen die stoommachines verkocht rond 1850 in Nederland. Na de middelbare school ging Frans Smulders aan slag bij zijn vader waar hij de handel leerde kennen. In 1862 op de leeftijd van 23 jaar startte hij zijn eigen kleine scheepswerf in de Zuid willemsvaart in 's-Hertoenbosch. Tien jaar later vertrok hij naar Utrecht omdat hij op zijn eerste plek niet verder kon groeien. Daar bouwde hij grote stoommachines voor treinen en andere motoren voor de treinen. Tevens bouwde het bedrijf zandzuigers and emmer zuigers voor de bagger industrie. De rompen bestelde hij ergens anders want er was geen goede water verbinding vanuit Utrecht. Deze afhankelijkheid van anderen deed hem er toe besluiten om de scheepswerf "de Industrie" te kopen in Slikkerveer, die in bezit was van Piet Smit jr. (familie van de scheepsbouwers Smit) en doopte de werf om met de nieuwe naam "Gusto". Zijn eigen naam Guust, en de naam van zijn vrouw Catharina ( Cato) Guus en To werd Gusto. De tien jaren hierna bouwde de werf 100 schepen voor internationale klanten als, the imperial Russian Goverment, Port Arthur and the Tsingtau havenweken.
Door het snelgroeiende orderboek zocht het bedrijf opnieuw naar een grotere plek voor het bouwen van baggerschepen. Deze plek werd Schiedam waar ze tien hectaremoerasland kochten. Nadat grondverbetering had plaats gevonden, het verhogen met vier meter zandgrond, kon begonnen worden met de start van de bouw van de scheepswerf, met een directe link via de Nieuwe Waterweg naar de Noord Zee. Deze werf werd ook Gusto genoemd. Op deze werf werd zeer efficient gewerkt, snelle stroom van materialen op verschillende produktie plekken. Tevens begon de Gusto werf met het voor fabriceren van kleine deel schepen die in de eind fabrikatie hal konden worden afgemaakt. Het bedrijf werd overgenomen door de zoons Henri en Frans die op de schepen speciale kranen aanbracht, en kranen liftplatforms werden het hoofdprodukt. Tot op de dag van vandaag is Gusto MSC een wereld speler in de mobile offshore markt, olie en gas en windenergie platforms op zee. Afmeting 156 cm hoog, 165 cm lang en 73 cm diep, staat op een mahonie houten frame.
Ogenblik geduld a.u.b